در اواخر سال ۱۳۳۶ه.ق، ( اواسط تابستان ۱۲۹۷ شمسی) بود، که « احمد خان بدر نصیرالدوله» به وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه منصوب گردید ( کابینه وثوق الدوله) و با اجرای تعلیمات ابتدایی مجانی، ازدیاد مدارس و رفع نقص ها، جنبشی به وجود آمد که باید گفت سنگ اول فرهنگ کنونی مملکت گذاشته شده و مشکلات لابراتوارهای مدرسه دارالفنون رفع و نظامنامه دوا فروشی به تصویر وزارت فرهنگ رسید. تا این تاریخ دانشکده پزشکی به نام «کلاس طبی دارالفنون» خوانده می شد و جزء تشکیلات آنجا بود و « محمد حسن خان ادیب الدوله» با حقوق ماهیانه ۱۵۰۰ تومان رئیس دارالفنون بود. در محرم ۱۳۳۷ که اول سال تحصیلی یعنی آبان ۱۳۹۷ شمسی بود، مرحوم دکتر محمد حسین خان لقمان ادهم ( لقمان الدوله) رئیس اطبای حضور همایونی به پیشنهاد نصیرالدوله از طرف احمدشاه به ریاست قسمت طب دارالفنون منصوب گردید و برای اولین بار کلاس به نام «مدرسه» خوانده شد و رئیس جداگانه و محل جداگانه ای در حیات بزرگ دارالفنون که « حیات نظام» خوانده می شد پیدا کرد و اصلاحاتی بدین ترتیب در مدرسه به عمل آمد:
• مدرسه طب دارای ۵ کلاس گردید که سال اول آن پ. ث . ان بود. یک موزه طبیعی، یک موزه تاریخ طبیعی، یک لابراتوار شیمی و فیزیک و میکروب شناسی به مدرسه اختصاص داده شد.
• سه نفر از معلمین ( دکتر لقمان الدوله، دکتر حسین خان معتمد و لسان الحکما) به عنوان معلم دروس بالینی تعیین شدند که هفته ای ۴ روز در مریضخانه دولتی به محصلین سال های سوم و چهارم و پنجم در امراض داخلی- جراحی و کحالی آموزش بالینی دهند.
• طب ایرانی که با وفات « سلطان الحکما» از سال ۱۳۲۲ هجری قمری تعطیل شده بود مجددا در برنامه مدرسه قرار گرفت و « صحت الدوله» برای تدریس آن انتخاب شد.
• مامایی که تاکنون تدریس نمی‌شد جزو برنامه مدرسه منظور و دکتر «یونس خان » برای تدریس آن طرح تعیین شد.
• مقرر شد ماهی دوبار شورایی از معلمین مدرسه تهران برای حل مشکلاتی که پیش می آید در مدرسه تشکیل گردد (دفتر حضور و غیاب معلمین دارالفنون و مدرسه تهران از ۱۲۹۷ تا ۱۳۰۳، ۱۳۰۴)
امیر محمدی، دانش آموخته دکترای تاریخ علم، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی