درس گرفتن از گذشته برای دوران کووید-۱۹ (بخش اول): تاریخچه قرنطینه

نویسندگان: Pier Paolo Bassareo – Maria Rosaria Melis – Silvia Marras – Giuseppe Calcaterra

مترجم : فرزانه عامری

جداسازی و ایزوله کردن (isolation) به قرن هفتم قبل از میلاد برمی‌گردد و همچنین در کتاب عهد عتیق به جداسازی بیماران از افراد سالم برای جلوگیری از شیوع جذام اشاره شده است: «اگر لکه روی پوست ایجاد شد، کشیش باید فرد مبتلا را به مدت هفت روز ایزوله کند و در روز هفتم باید او را معاینه کند و اگر ببیند زخم تغییر نکرده و در پوست پخش نشده است باید او را تا هفت روز دیگر جدا نگاه دارد».

اصطلاح «قرنطینه» (quarantine) از کلمه ایتالیایی (quarantena) گرفته شده که به معنای دوره ۴۰ روزه است (در ایتالیایی ۴۰ به معنای «quaranta» است؛ از کلمه لاتین «quadrāgintā» گرفته شده است). از آن‌جایی که بیماری به عنوان مجازات الهی برای گناهکاران در نظر گرفته می‌شد، دوره ۴۰ روزه تطهیر در کتاب مقدس به یک اقدام بهداشتی تبدیل شد و اصطلاح «قرنطینه» برای مسیحیان قرون وسطی اهمیت نمادین و مذهبی زیادی داشت. در کتاب مقدس، هنگامی که خداوند زمین را غرق کرد، بیش از ۴۰ روز و ۴۰ شب باران بارید. موسی ۴۰ روز در کوه سینا ماند. عیسی ۴۰ روز روزه گرفت و توسط شیطان در بیابان وسوسه شد. پس از زایمان، مادر باید به مدت ۴۰ روز استراحت کند.

در قرن چهاردهم، چهل روز زمان قرنطینه برای کشتی‌های مشکوک به بیماری‌های عفونی یا مسری بود. در ونیز سال۱۳۰۰ برای جلوگیری از طاعون قرنطینه امری معمول بود. طاعون پس از ورود به اروپا در سال ۱۳۴۷ به سرعت گسترش یافت و تا سال ۱۳۵۰ به انگلستان، آلمان و روسیه رسید. طی این سال‌ها، یک سوم جمعیت اروپا از بین رفتند. آسیب بسیار این همه‌گیری باعث شد تا دولت‌ها اقدامات شدیدی جهت کنترل عفونت به کار گیرند، به عنوان مثال در سال ۱۳۷۴، بارنابو ویسکونتی (Bernabò Visconti) دولت‌مرد ایتالیایی اعلام کرد هر فرد مبتلا به طاعون باید از شهر به مزارع برده شود تا بمیرد یا بهبود یابد. در سال ۱۳۹۷ نیز شورای شهر راگوسا (Ragusa) یکی از شهرهای جزیره سیسیل در جنوب ایتالیا، برای کسانی که قوانین قرنطینه را زیر پا می‌گذارند، مجازات‌هایی در نظر گرفت و سه افسر مراقبت‌های بهداشتی به نام کاکامورتی (kacamorti) برای نظارت بر رعایت مقررات قرنطینه منصوب کردند. مجازات عدم رعایت مقررات شامل جریمه نقدی، حبس یا تنبیه شدید بدنی بود. مجازات‌ها فقط برای مردم عادی اعمال می‌شد نه طبقه اشراف. .

طبق دانش کنونی، طاعون از عفونت تا مرگ یک دوره متوسط ​​۳۷ روزه دارد. بنابراین، قرنطینه‌های اروپایی در تعیین سلامت مردم بسیار موفق بود.

منبع

Bassareo, P.P., Melis, M.R., Marras, S., & Calcaterra, G. (2020). Learning from the past in the COVID-19 era: rediscovery of quarantine, previous pandemics, origin of hospitals and national healthcare systems, and ethics in medicine. Postgraduate Medical Journal, 96, ۶۳۳ – ۶۳۸

فرزانه عامری، دانش آموخته دکتری پژوهشگاه علوم انسانی