تعامل و داد و ستد فلسفه و پزشکی تاریخی به قدمت برآمدن این دو حوزۀ معرفتی دارد. در این میان هم فلسفه بر پزشکی تأثیرات بسیار داشته و هم از پزشکی بسیار تأثیر گرفته است. این تأثیر و تأثر را هم در پزشکی پیشامدرن و هم در پزشکی امروز میتوان ردیابی کرد.
بسیاری از فیلسوفان به چه به شکل مستقیم یا غیر مستقیم به پزشکی پرداختنه اند. به عنوان شاهد مثال ارسطو در اخلاق نیکوماخوس بیش از یک صد استعاره از وام گرفته است. در تاریخ پزشکی ایران ابن سینا و رازی دو نمونه شاخص هستند. بسیاری از فیلسوفان عصر روشنگری همچون دکارت و کانت هم به پزشکی پرداخته اند. پیشنر که می آییم فلک، فوکو، گادامر هابرماس و بسیاری فیلسوفان به نام دیگر هم تاملاتی در بارۀ پزشکی داشته اند.
نکته مهم این است که این میراث گرانمایه و سترگ کمتر مورد توجه فیلسوفان پزشکی قرار گرفته است . یکی از پروژه هایی که در حلقۀ فلسفۀ پزشکی تعریف شده است توجه به این میراث و بازخوانی آن است به نحوی که بتوان آن را جذب بدنه فلسفۀ پزشکی کرد. از سوی دیگر این رابطه یک سو نیست و تاملات بر پزشکی میتواند دستاوردهایی برای فلسفه داشته باشد. یکی از نمونه های بصیرت های درخشان گادامر و ویلاند در نسبت نظر و عمل است که از تاملات آنان بر پزشکی به دست آمده است
سال گذشته در روز جهانی فلسفه به چهار فیلسوف به نام کانت، گادامر، فوکو و هابرماس پرداختیم. امسال به مناسبت روز جهانی فلسفه بر آن شدیم که بر دکارت متمرکز شویم و چهار سخنرانی را به تأملات دکارت و پزشکی اختصاص دهیم..