با قوت گرفتن رویکردهای تاریخنگاری بیرونی به علم، توجه به اجزایی از یک شاخه علمی که ماهیتی فراعلمی داشتند بیشتر شد. تاریخ پزشکی و طب هم ازاین امر مستثنی نبود و در نتیجه، تمرکز مورخان پزشکی که از جنبههای فراپزشکی مانند جنبههای فلسفی، اجتماعی، مذهبی و سیاسی اقتصادی به تحولات پزشکی مینگریستند بر اجزایی از علم و تکنولوژی پزشکی بیشتر شد که این جنبهها در شکلگیری، ساختار و کارکرد آن اجزاء پررنگتر بود. بیمارستان نیز به عنوان جزئی مهم از پزشکی و طب، ازاین حیث که دارای کارکردها و تعاملات انسانی و اجتماعی وسیعی بود، برای این سبک از تاریخنگاری جذاب مینمود. بنابراین مطالعاتی با این رویکرد درباره بیمارستان در سیاقی علمی انسانی انجام گرفت که حاصل آن به صورت مقالات و کتب منتشر شد. با این حال موضوع بیمارستان نتوانست جایگاه قابل توجهی را در این گونه از تاریخنگاری پیدا کند. همانطور که در تاریخنگاری درونی پزشکی هم سهم معناداری نداشت.
به همین منظور ۱۵ آبان ۱۴۰۳ نشست تخصصی با همین مساله و با هدف بررسی تحلیلی تاریخی چرایی مغفول ماندن بیمارستان در تاریخنگاری پزشکی، البته با تکیه بر ادوار مختلف، توسط پژوهشکده تاریخ و فلسفه علم پژوهشگاه برگزار میشود. دبیری علمی این نشست را دکتر امین متولیان بر عهده داشت.
در این نشست دکتر غلامحسین مقدم حیدری با موضوع «جایگاه پروبلماتیک بیمارستان در طب اخلاطی»، دکتر علیرضا منجمی «ظهور و افول طب رده بندی در بیمارستان»، دکتر حمیدرضا نمازی «تاملی بر تاریخ نهاد درمان در ایران از دارالفنون تا کنون» و دکتر امین متولیان درباره«دارالشفاء از منظر تاریخنگاری غیر مادی» به ایراد سخنرانی پرداختند.
